Een nuchter bericht uit de hoge bergen

Zo, ik denk dat het vorige bericht enige uitleg vraagt, en die zal volgen. Ik zou het ook kunnen wissen, maar ik laat het staan als een monument voor mijn stomheid. Interesse gewekt? Dan beginnen we nu bij het beginnen...

Puerto Madryn, een dorpje gesticht door Welsh kolonisten. Ze zijn er erg trots op maar er was weinig van te zien. Een redelijk tot zeer saai dorpje, waar de ozon laag niet bestaat en de wind altijd blaast. Levendverbranden is dus de hoofdactiviteit in deze hoofstad van de Provincie Chubut. Na 1 dag het museum bezoeken 1 dag niets doen en 1 dag grotten bezoeken, (echt GE WEL DIG E grotten, de fotos zullen jullie stijl achterover doen slaan) met 3 homeboys uit het hostel een auto gehuurd om het Schiereiland Valdes te bezoeken.

Luuk, lange hollander. Jacob Deense trukker. Kevin (aka) Jessie American Skateboarder en Paul engels prive school bal de VW Gol (Golf zonder F ja) gestapt. Roadtrippin. Zwaar vet.
Na 2 uur absolute leegte gereden over verharden wegen gereden te hebben, 4 uur over onverharde wegen gereden. Wat een magistraal gevoel, eindeloze steppe en 1 autootje, en maar gaan en maar gaan. Echt geweldig, die leegte is zo bizar. Maar onze safari werd toen eindelijk echt een safari toen we onze eerste Guacos tegen kwamen, en ja die moesten natuurlijk op de foto. Net zoals als alles wat de eerste keer nog speciaal was. Maar om een lang verhaal kort te houden, zo gigantisch veel gigantisch mooie plaatsen en dieren gezien.Waaronder een zeeleuwen kerkhof, Pinguïns, Zeeolifanten Zeeleeuwen etc etc. GEWELDIG. Maar duidelijk winnaars waren toch wel de Orca´s die 2 meter uit de kust zwommen en de zeeleeuwen flink bang maakten. Wat een magistraal gezicht zeg! 3 free willy´s binnen handbereik, Unglaublich!

´s Avonds naar een geweldige baai gereden en heerlijk gecampeerd, nou ja, ik en Paul in de auto tukken en de rest in een tent, maar boeien, nog nooit zoveel sterren gezien. Echt een duidelijk hoogtepunt van mijn reis tot nu toe. Toen naar nog een zeeuleeuwen kolonie gereden om vervolgens terug naar Puerto Madryn te rijden, alwaar om 4 uur 40 de bus naar Rio Gallegos zou vertrekken. Ik had samen met Paul dezelfde bus geboekt. Dus we kwamer keurig om 4 uur aan op het bus station, en de bus kwam keurig om 4 uur 35 aan. Dus dachten de tweede blonde goden nog wel keurig een zak chips te kunnen kopen. En dat kon natuurlijk weer keurig net niet! Een wilde taxi achtervolging die ons 60 peso kostte als gevolghebbende. Erg lachen maar ook wel heeeeel erg kut. De bus was namelijk nergens meer te bekennen, en tsja dan moeten Gringos gewoon een nieuw ticket kopen. GVD!

Dus ja, na 150 peso door de plee te hebben gespoeld zochten we troost in de fles whiskey die nog over was van de avond daarvoor. En daarna leek het ons wel een leuk idee om even te gaan internetten. Vandaar de enigszins vage vorige post!

Maar ja, dit alles is inmiddels al weer lang vergeten, inmiddels al weer mijn laaste uren in El Calafate aan het slijten. Midden op de patagonische steppe. De leegte blijft een wederkerend thema, maar hij is wel heel ernstig aanwezige. En het is hier helemaal geweldig om dat hier niet voor lucht behang maar voor Andes behang is gekozen. Zwitserland is ook mooi hoor...

Vandaag een dagtrip naar de Perito Moreno gletsjer gemaakt. Wow, ja het blijft maar komen maar dit was toch ook wel weer iets fucking moois. Pfoe echt heel indrukwekkend gigantisch fucking 70 meter hoge muur van ijs in je gezicht. En dan breken er af en toe ook nog stukken ijs af. Echt een magistraal gezicht. Op de foto´s zal er waarschijnlijk alleen maar wit te zien zijn, maar neem maar van mij aan, een gletsjer is echt heel erg mooi van dicht bij. ECHT WAAR.

Zoals ik al zei, morgen ochtend weer op de bus. Op naar Chili! Eindelijk aan die stempel collectie gaan werken. Puerto Natales it is, en ik heeft er zin an. Aldaar ga ik weer met mijn ex reisgenoot viking Johannes optrekken, en met 2 yanks, nog niet eerder vernoemd maar ook uit het BsAs tijdperk. Aldaar gaan we 7 dagen Torres del Paine in. Een gigantisch mooi en groot en bla bla bla bla. Lekker kamperen en wandelen dus, en lekker 7 dagen geen internet. Ik kijk er erg naar uit, hoewel ik wel hoop dat al dit natuur schoon me niet gevoelloos gaat maken. Genieten moet natuurlijk mogelijk blijven!

Lachen met Luuk

YOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!

Lachen met luuk op donderdag avond!

De hele dag wildlife getjekt op een schiereiland. Super vet. Zeeleeuwen en orcas en zee olifanten en shit! En toen terug naar Puerto Madryn om de bus te halen! en toen heb ik die gemist! Echt gemist! waus! Maar echt fucking stom en shit. Maar we hadden nog een fles whiskey en die is nu op. Om te troosten! Echt zoo stom en! ja. morgen dus een nieuwe bus. Naar Rio Gallegos. Waus! Echt zin in! Dag!

Luuk de reiziger! WICKED!

Zo, 1 weekje later en in de tussen tijd 7 werelden gepasseerd. (lees op de melodie van On the road again) On the road again! Ik heb het heftig aangepakt deze keer, ik geloof de afgelopen 6 dagen 40 uur in bussen gebivakkeerd, maar daar krijg je wel wat voor. Het begon allemaal 1 week geleden.....

Toen ik na 5 uur wachten eindelijk mijn bus uit Mendoza haalde. Daar erg naar mijn zin gehad btw (by the way). Maar dat wisten jullie al. Dus op de bus naar mijn hostel in de woestijn, of semi woestijn, iig (in ieder geval) dichtste bij een woestijn waar ik ooit geweest was. Echt geweldig mooi met van die kale rotsen grand canyon stijl zeg maar. Alleen dan dat op 2000 meter. Wel erg afgelegen, dus toen ik na mijn avond wandeling met een mond vol zand, hij hing de hele tijd open, terug kwam. Zat er niets anders op dan dineren met een zakje pindas. Lekker geslapen. En de volgende morgen een grote wammeling geplant. Richting Puente del Inca, een zeer mooie maar weinig interessante Natuurlijk brug. En vandaar af richting de Aconcagua, de hoogste berg van de Americas. Meer dan 6000 meter. En de Lonely Planet stond dat er delen van 7 Years in Tibet waren opgenomen, dus ik was wel voorbereid op iets moois. Maar toen ik de hoek omdraaide viel mijn mond weer eens open. Oh wat mooi. ¡Increíble! De foto teller is in 1 dag van een beschamende 20 foto´s naar 55 geschoten. Nou maar hopen dat ze iets van de realiteit kunnen reflecteren. Ik was echt goed onder de indruk.

Terug naar Uspallata gelift, ohne problem. Achter in het busje vol hondevoer. geweldig! Daarna wedergekeerd naar Mendoza en gelijk maar een kaartje naar Bahia Blanca gekocht. Dus toch??? Ja dus toch!!! 19 uur lang feest in de bus met Andesmar. Andesmar het busbedrijf dat in elke plaats in Argentinië waar ooit een scheet heeft gelaten een kantoortje heeft. En dus ook stopt op elke plaats in Argentinië waar een scheet gelaten is! De bus was heel comfortabel hoor! Echt waar!

Dus na een dag in de bus aangekomen in Bahiá Blanca. Een uiterst vriendelijk stadje. Dus toch??? Ja dus toch!!! Het lukte haar zelfs om mij met een glimlach door het park te laten waggelen. 1 nachtje in een hotel en de volgende ochten maar weer een bus gepakt, tsja je moet toch wat? Deze keer naar Viedma, de hoofstad van de provincie Rio Negro. De noordelijkste stad in Patagonië. Al weer een allersympatiekst plattelands stadje. Goed om weer wat bewoonde wereld te zien want al die uren in de bus alleen maar Steppe gezien. Steppe steppe steppe steppe steppe koe steppe steppe steppe steppe Koe koe koe koe koe koe koe koe koe steppe steppe koe koe steppe koe. Zo ging het ritme ongeveer, wat een leegte. Erg indrukwekkend, en ja toch ook wel mooi.

Dus Viedma dus. Wicked hotel met een wicked gast genaamd Lucho die mij een mooie hoeveelheid Slang heeft bijgebracht. ¡Che Boludo! Ey lul! Echt wel lachen. Gister dus een beetje aan het strand gehangen, en gewandeld. Een hele grote Zeeleuwen kolonie gezien, en erg verbrand. Maar heel goed naar mijn zin gehad aldaar. En dus vanochtend weer op een tergend langzame getto bus gestapt naar Puerto Madryn, al waar ik een uur geleden ben aangekomen.

Tijdens al dit reizen is me toch wel duidelijk geworden waarom Argentinië nog steeds als derde wereld land staat geclasificeerd. Golfplaten huisjes, onverharde wegen, en autos die met plakband in elkaar worden gehouden. Schokkend is niet het woord, maar jullie weten wat ik bedoel. BsAs is rijk als stad en als provincie. Mendoza is rijk door al zijn wijn. Cordoba heeft alleen maar studenten. Maar de rest is van Indiaanse afkomst, en straat arm. De samenleving heeft hier duidelijke onderschijd

Maar ondanks alles komt de glimlach steeds vaker spontaan op het gezicht. Luuk de reiziger! WICKED!

Op naar de wildernis

Na 2 dagen niets uitgehaald te hebben in heerlijk Mendoza, vanochtend mijn mochila weer in gepakt. Klaar voor de volgende etappe. Deze keer echter zonder volledige bedden of champagne. Maar gewoon keurig op het lokale lijnbusje uit 1968. Hardcore! Op naar Uspallata, of Upsalla zoals wij het maar genoemd hebben, het is maar 2 uur. Vanuit daar hoop ik wat serieuzer mountainbike en wandel werk te gaan doen. Het ligt midden in een natuurgebied dus dat moet wel lukken. Erg veel zin in.

En oh ja de route toch maar weer omgegooid. Ik ben er achter gekomen dat Bahia Blanca de thuishaven is van de grootste electriciteits centrale van de wereld, en Argentinië´s grootste militaire basis. Ja dat zet meneer Lonely Planet dan weer niet in z´n gids. Bah echt een bagger gids. Maar anyway, ik ga vanaf nu geen uitspraken meer doen over waar ik heen ga. Ik doe het dan toch niet.

Bikkels hebben ALTIJD gelijk

Pas 5 dagen na het grote afscheids feest in BsAs en ik ben de geweldige stad al bijna vergeten! (gelul ik mis het best) Maar er ik heb wel verdomd veel uitgehaald de afgelopen dagen. ¿Zullen we het op zn chaotisch of chronologisch doen?

Een beetje van beiden dan maar. Na een hartverwarmend afscheidsbiertje, ok iets meer dan 1. Donderdag om 2100 op de bus gestapt naar Cordoba. Argentijnse bussen zijn chill, heel chill. vergelijkbaar met Business Class in een vliegtuig, met een platgaande stoel en maaltijden. Dolle pret gehad want onze maatschappij was gristelijk dus kregen we 2 gratis missen in de bus. Niets mis mee! Waar wel wat mis mee was was onze bestemming. Cordoba, de 2e stad van Argentinië en DE studenten stad van Argentinië, maar zo weinig te beleven! Increíble wat een quilombo. En dan ook nog eens 42 graden op de teller. We werden er kortom niet echt gelukkig en hebben gelijk een bus geboekt voor Mendoza, waar ik me op dit moment bevind.

Maar voor we op die bus stapten toch iets leuks gedaan. Een uistapje naar Alto Gracia, het dorp waar el Che opgroeide. Waus! Dat dacht ik ook, maar al met al een gewoon huis met niets van de echte Che, alleen fotos. Maar toch een magische plek. Daarna wat Jezuiten ruines bezocht, dus voor Alto Gracia wel een dikke prima!

Vervolgens Pimp Daddy style naar Mendoza gegaan. Na de prima reis met onze gristelijke vrienden het andere eind van het spectrum opgezocht en Suite Class geboekt, met total cama.(volledig bed) Zeg maar zoals First Class in een vliegtuig. Alleen Rappers en rocksterren worden daar toegelaten. Dus lekker aan de champagne sippend filmpje kijken en daarna in slaap doezelen en de volgende ochtend in Mendoza zijn. En dat alles voor nog geen 20 euro! Wat een land wat een land

Na een dagje rond kachelen door de stad werd het tijd voor een Adrenaline kick, en dus werd er een Hydro Speed tripje geboekt. Hydro speed? Claro que si. Iedereen herinert zich nog wel dat rubber achtig plankje waar je achter hebt leren zwemmen. Neem een uitvergrote versie van dat. Neem een wildwaterrivier. Neem een Luuk. En mix ze tezamen. Entonces 1 grote adrenaline kick WOEHAA naar beneden stuiteren over een rivier die niet te nakken hard stroomde. Even daarvoor had ik het ook raftend gedaan, kadootje omdat ik blond was ofzo! Maar de hydro speed ervaring was toch iets heftiger. Goeie shit!

En dan vandaag een fietsende wijnproeftour gedaan. Drinking and driving, a whole lot of fun! Nu moeten jullie wel weten dat Mendoza DE wijn stad van Zuid Amerika is, dus dat er genoeg te proeven valt. Ja kleine Luukje lust tegenwoordig wel een Viño Tinto. En nu weet ik ook nog eens het verschil tussen een Malbec en een Chardonnay. Maar na 4 proefsessies was het toch moeilijk om weer op het Stalen Ros te stappen.

Dus ja dolle pret in Mendoza, maar door mijn onbevangen reisstijl, go with the flow, ben ik nu volledig off target. Ik wou naar het zuiden en zit nu bijna in Chili! en dus heb ik besloten om zaterdag toch maar mijn geplande route op te pakken en weer het hele land ga doorkruizen naar de kust. Bahia Blanca om precies te zijn. Daar kijk ik stiekem toch ook wel een beetje naar uit. Maar nu nog maar even genieten van het hostel met zwembad. (Nee ik knal niet mijn hele budgert erdoorheen in 1 dag, het is een gewoon hostel!)

Plannen is voor mietjes

Gewoon doen is voor bikkels!

Dus heb ik maar een buskaartje naar Cordoba gekocht. Geen idee wat daar te zien is, maar moet vast wel leuk zijn. Ben ik in ieder geval weg uit Bs As, misschien komt de inspiratie vanzelf wel. Mijn Reispartners knalllen na cordoba door naar Salta, helemaal in het Noorden. Een volledig andere richting dan ik in gedachte had, maar helemaal niets mis mee. Ik laat het allemaal gewoon komen.

Mijn Bus vertrekt morgen (donderdag (broers verjaardag)) om 21:30 vanuit de gigantisch busterminal. Schiphol is er niets bij. Dus zijn de afscheids plichtplegingen begonnen, gister met een barbecue. Saaaa echt wel genoeg gegeten, pfoe. Ik ga Bs As wel missen maar ik ben ook wel blij dat ik eindelijk weg ga. Eindelijk de WIJDE WERELD IN! (of schrijf je dat met die andere ei)

Plannen plannen plannen

Ja ik ga reizen overmorgen, en nee ik weet nog steeds niet echt wat ik wil, dus zit ik mezelf nu helemaal gek te maken met veel te vette websites en veel te veel goede ideen. Wat te denken van deze boottocht bijvoorbeeld:

http://www.navimag.com/navimag/html/ingles.htm
en dan de Patagonian Channels optie.
Enige probleem is dat het nog 4000 kilometers weg is. Maar deze moet ik wel doen, wat een schoonheid!

Mijn tas is ieder geval wel al redelijk ingepakt, en zeker weten dat er een kilo of 5 terug naar Nederland gaat gaan. Anyway ik pak mn Lonely Planet en Jaspers Footprint er weer bij. Kijken of ik nog wat inspiratie op kan doen.

¡Feliz año neuvo!

Jaja eindelijk is het ook in Argentinie 2006 geworden. GELUKKIG NIEUWJAAR! Ik hoop dat alle handjes er nog aan zitten en het alcohol gehalte in het bloed op een respectabel niveau is blijven steken. Het was vast weer dolle pret in Nederland.

Hier begon het nieuwe jaar toch net ff anders. Eerst met mijn huisgenoten en vrienden van lekker zitten kanen op het dakterras, ieder had zijn steentje bijgedragen. En daarna was het opeens 12 uur en 2006, en daar werd net zo apatisch op gereageerd als op het kneiter goede Babasonicos concert. Niet dus, nou is het eigenlijk ook niets, gebeurtenis technisch gezien, maar het Nederlandse knallen en srpingen is toch leuker. Niet dat ik me niet vermaakt heb, absoluut niet maar toch maar weer een verschilletje opgemerkt.

Verder de rest van de nacht gefeest zoals het in Nederland ook gaat, op een ander feestje, dat wel. Dus al met al een leuk begin van 2006. Het jaar waarin ik eindelijk ga reizen, deze week nog als het goed is. Maaaar de plannen blijven toch niet kei concreet, nog 3 dagen bedenk tijd en dan barst het feest los. Ik zie wel waar ik uit kom, ik heb wel wat potentiele reispartners.

Dus verder ben kei gaar en heb ik niet zo heel veel te vertellen, maar ik ga binnenkort wel weer een keer een ECHT stukje schrijven.

Geniet nog even van de vakantie, doe ik namelijk ook!
¡Chau!