Pats knal BOEM!

... Bolivia.

Zo ging het ongeveer dinsdag ochtend 8.44 toen ik het Boliviaanse stempel in mijn paspoort kreeg. Toegang tot een andere wereld, en wat een fucking culture shock it was .

Even voor de uitleg, dinsdag ochtend een tour gepakt die me vanuit Chili in 3 dagen naar Uyuni
Bolivia ging brengen.

Ja dus, Boliviaanse grensbeambten, hoe moet ik het uitleggen. Anders? ach ik weet het niet. Ze zagen er in ieder geval fysiek al heel anders uit, heel indiaans. heel speciaal. En hun hokje in het midden van de woestijn kon ook wel een likje verf gebruiken. Maar gelukkig stond onze Toyota Land Cruiser, bouwjaar 1978, met gids Sandro, zelfde bouwjaar ons op te wachten. Beide verkeerden in prima staat dus het grote avontuur kon beginnen. Op zn Paris Dakar's trapte waarde Sandro zn auto op de staart. En pats boem knal, daar raceden we Bolivia in. Zo off road als het off road zijn kan, langs allemaal geweldige natuur fenomenen waar mijn 3 volle fotorolletjes over zullen getuigen. Erg mooi allemaal, zeker weten, voor het eerste met mn blote bips in een thermische bron gezeten. Geysers gezien, meren die van kleur veranderen als de wind waait of niet en verder veel woestijn.

Maar wat mij het meest verbaasde was dat in al deze wildernis nog leven mogelijk was, menselijk leven zelfs. Professional lama herders bijvoorbeeld, maar ook gewoon families met kinderen. In leme hutjes die waarschijnlijk vermist worden in het Archeon. Allen stuk voor stuk klederdracht dragen en keurig in het Quechua communicerend. Je voelt je echt een beetje ET hier. Dus na een dag doorgebracht te hebben in Sandro's trouwe beestje. Arriveerden wij gebrainwasht door al het overweldigende in een dorpje. 8 families, veel kinderen geen electriciteit en regenwater om te drinken. Hoogte 4800m, dichtst bijzijnde civilsatie 150km weg 2 uur school per week voor de kinderen. Echt wel een ervaring om daar de nacht door te brengen. De volgende ET ervaring toen ik met mn iPod als zaklamp wat fotos van de ongelofelijk sterrenhemel probeerde te maken. Zoveel techniek hadden ze nog nooit gezien. Echt om nooit te vergeten. En ik klaag niet over het eten. nee.

Dag 2 weer de hele dag in de ijzeren combinatie doorgebracht. Geweldige gids, wause Quechua muziek, maar na 3 bandjes toch maar de iPod te voorschijn gehaald. Op zoek naar een passend muziekje schoot mijn collectie toch net iets te kort. Celsius van Kent kwam het dichtste bij, maar dat kwam alleen om dat het so fucking heet was in de auto. Nog meer mooie dingen gezien, nog meer verbaasd over de autenticiteit van Bolivia. Een zeer goede ervaring om ook eens in een derde wereld te zijn.

Echt waar. Zo erg zelfs dat ik heden morgen zonder probleem mijn eigen verjaardag vergeten was. Bizar, maar ik was echt overwhelmed. Maar vandaag een geweldige kado gehad in de vorm van een tour over het grootste zout meer ter wereld 12000 km2.
Ground control to Major Tom.
David Bowies woorden gaven het een mooie extra dimensie, geen drugs, maar wel het gevoel dat je op een totaal andere planeet bent. Salar de Uyuni, als je ooit in Bolivia bent, ga eens langs. Lachen joh! Dus ja vrolijk en tevreden zit ik hier dan 20 te zijn. Morgen op de bus naar Sucre, de hoofdstad, of 1 van de ik begrijp Lonely Planet niet helemaal. Het word in ieder geval een groot avontuur. De bussen hebben hier anstaanjagend veel weg van jeeps. Gerusstellend gedachte dat er maar 1 verharde snelweg in het hele land is...