Woestijn

De overgang van Salta naar San Pedro de Atacama is gigantisch. Salta, in het noordpuntje van Argentinië, was de oude doorvoer haven van alle producten uit de Peruaanse en Chileense koloniën richting de haven van Buenos Aires. Erg vriendelijk heel koloniaal stadje met een heel indiaanse bevolking. Een heel warm klimaat, maar ook heel vochtig, een beetje tropisch regenwoud gevoel. Erg mooi en drie dagen erg naar mijn zin gehad.

Toen de bus naar Calama genomen, aan de rand van de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld. Een geweldige busrit die me keurig to 5000 meter hoogte bracht en die geweldige natuur fenomen liet zien, zoutvlaktes 7 kleurige bergen, werkende vulkanen, en zanderige woestijnen. Het plan was om vanuit Calama een trein naar Uyuni Bolivia te nemen, maar natuurlijk zat alles tot volgende week woensdag vol. Bugger! dus toen vanuit Calama naar San Pedro de Atacama gelift. En zonder aangerand te worden op de bestemming aangekomen. En wat een bestemming, echt geweldig hier 2 rolletjes fotos in 1 dag doorheen geknald tijdens mijn woestijn fietstocht. Warm, maar niet eens verbrand! Factor 70 fo sho! Maar echt geweldig hier, een mini oase met 500 inwoners. Inca ruïnes binnen hand bereik, en echte indianen die echte indianen rituelen doen. En ook een soort Grand Canyon bijdehand, misschien wel het hoogtepunt van mijn reis to nu toe. De foto´s zullen voor zich spreken, hoewel het goed mogelijk is dat je er bij had moeten zijn.

Morgen met de Jeep richting Bolivia, het grooste zoutmeer ter wereld bezoeken. 3 dagen lang, dus ik ga jarig zijn in een Jeep in Bolivia. Jaja, voor de afwisseling.

Verder heb ik de plannen redelijk moeten omgooien. Geen paniek, maar luuks zwakbegaafde knien hebben het weer enigzins begeven. In zo´n mate in ieder geval dat een 4 daagse trektocht naar de Machu Pichu er niet in gaat zitten, en dus knal ik maar Bolivia in. Wicked!